از تمام معماری های این شهر کثیف و وحشی، تنها لبه های تیز و برندۀ جغرافیای اتاق تاریکم و گلدسته های بلند غربت ام را می بینم.
اما...
لبخند بزن...
برآمدگی گونه هایت توان آن را دارد که امید رفته را باز گرداند.
لبخند بزن...
گاهی، قوسی کوچک، می تواند معماری یک سازه را عوض کند.
